Een op het oog gewone dag
‘Jasmijntje, ben je wakker?
Wakker worden Princes!
Jasmijn… opstaan!
Jasmijn… Mandarijn.
Ben je al wakker schatje?’
‘Jahaa, het licht doet zeer aan mijn ogen.
Licht uit! Ik ben nog moe mama!
Heel even nog.’
‘Oké vijf minuutjes nog dan, anders zijn we overal te laat mee. We moeten nog wassen, aankleden, eten en dan naar school.’
Jasmijn heeft helemaal geen zin om uit bed te komen, ze wil gewoon lekker relaxen en straks fijn spelen. Ze heeft echt geen zin om naar school te gaan. Ze snapt sowieso niet waarom mama haar iedere dag naar school stuurt. Iedere dag maar hard werken, iedere dag lezen, schrijven en rekenen. Dat is toch hartstikke saai?
Oh nee! Mama roept alweer, kon ze maar onzichtbaar worden en heel de dag leuke dingen doen dat zou geweldig zijn. Gewoon alles doen wat ze maar wil, eten, drinken zonder dat mama er iets van zegt. Ineens krijgt Jasmijn een vreemd gevoel, alles tintelt en kriebelt, ze moet er zelfs van lachen.
‘Hoi Jasmijn, wat leuk dat je hier bij ons bent! We gaan vandaag de boel op zijn kop zetten.’
Jasmijn kijkt om zich heen, wat gek ze is niet meer in haar eigen kamer en wie praat er tegen haar?
‘Jasmijn kom mee, dan laat ik je alles zien.’
Jasmijn weet niet waar ze kijken moet, overal om haar heen ziet ze het mooiste speelgoed, vliegend door de lucht, ze ziet ook overal taartjes, snoepjes en ander lekkers zweven.
‘Jasmijn kom je nog?’
Jasmijn kijkt om zich heen maar ziet niks.
‘Hier ben ik, boven je!’
Ineens ziet jasmijn een schattig meisje zitten op een wolk, ze heeft mooie krulletjes, en sproetjes op haar wangen.
‘Hoi,’ zegt Jasmijn, ‘wie ben jij?’
‘Ik ben Mijnjas.’
Jasmijn kan haar lach niet inhouden, ‘haha dat is mijn naam omgedraaid.’
‘Precies,’ zegt Mijnjas ‘hier is alles omgedraaid.’
‘Hier blijven we thuis in plaats van naar school. Hier gaan we pas slapen als we dat zelf willen. Hier snoepen we in plaats van eten. Wij doen hier gewoon wat we zelf willen in plaats van luisteren naar onze ouders of juffen en meesters. Hier wonen we in de lucht in plaats van op de grond.
‘Wat gaaf, ik wil hier blijven.’ Roept Jasmijn.
‘Dat is mooi, kom ik stel je voor aan Barabar en Tenmaar je nieuwe broer en zus, en Mietom je hond. Jasmijn komt niet bij van het lachen. Ze hebben hier zelfs haar zus,  broer en hond omgedraaid. Dit gaat leuk worden.
Jasmijn speelt heel de dag, ze heeft een troep gemaakt van jewelste,  ze doet wat ze zelf wil, er is niemand die zegt dat het niet mag, echt geweldig. Toch is er wel één nadeel, ze moet wel alleen spelen, de andere kinderen doen ook wat ze zelf willen en maken heel de dag ruzie. Dus daar heeft ze niks aan. Ook Barabar, Tenmaar en Mietom  zien haar niet staan. Ja zo gaat dat hier, dit is de omgekeerde wereld. Niemand doet iets voor elkaar.
Ze eet heel de dag taartjes, frietjes, papjes  en heerlijke snoepjes. Aan het einde van de dag voelt Jasmijn zich niet prettig, ze mist thuis. En voelt zich ontzettend misselijk. En wat is iedereen is hier dom! Ze kunnen niet eens tellen of hun eigen naam schrijven. Ze wil naar huis terug naar Mama, Papa, Barbara en Maarten en Tommie haar hond.
‘Als je hier woont, kun je niet naar huis,’ zegt Mijnjas, hier doen we alles zonder familie . Hier is alles omgekeerd. ’ Jasmijn is heel verdrietig ze wil zo graag terug.
‘Oke , je mag terug Jasmijn maar je zult wel onzichtbaar zijn. Jij ziet iedereen maar niemand ziet jou.’
Who…  dat lijkt Jasmijn best leuk. Maar niks is minder waar.
‘Jasmijn is terug op haar kamer, ze hoort Mama roepen: ‘Jasmijn, mandarijn ben je wakker?’
‘Ja mama hier ben ik.’ Roept Jasmijn blij. Maar mama hoort haar niet, Jasmijn is onzichtbaar en mama kan haar niet zien en niet horen. Jasmijn voelt zich erg verdrietig de tranen staan in haar ogen.  ‘Had ik maar nooit gewenst dat ik onzichtbaar was,’ snikt Jasmijn.
Ineens staat Mijnjas weer voor Jasmijn en zegt: ‘Jasmijn omdat jij het bent,  mag je één wens doen;  of je komt naar ons en mag doen wat je zelf wilt, of je gaat terug naar je eigen leven en doet wat er van je verwacht wordt.’
Jasmijn hoeft er niet eens over na te denken.
‘Mama hier ben hier ik, ik kom er aan, ik heb echt zin om naar school te gaan.’